meditatiekussentjes

Komende week ga ik de groepen rond met een bestellijst voor meditatiekussentjes. Op http://www.lotusdesign.nl/ kan je alvast kijken welke kleur je aanspreekt. Als je liever een houten bankje of een yogamat wil, kan dat ook. Als er veel bestellingen zijn, hoop ik dat er iemand met een auto is die wil helpen. Anders regel ik het met het bakfietsje!

Circusolifanten

Deze week fietste ik naar één van de buurtcentra waar ik yogales geef en besefte ineens dat ik geen CD in mijn tas had gestopt om te spelen tijdens de ontspanningsoefening.
Dat komt vaker voor en dan maak ik van de nood meestal een deugd: een oefening in Pratyahara.
Pratyahara betekent: het naar binnen richten van de zintuigen. Het is eigenlijk de eerste van de 4 fases van meditatie (de volgende zijn: Dharana - concentratie, Dhynana - meditatie en Samadhi – trance of eenwording).
Toen ik de yoga - docentenopleiding volgde, gingen we als groep elk jaar naar een boerderij in Drenthe voor een intensieve training. Het eerste weekend viel in de winter, en er lag sneeuw om de boerderij heen. Ik weet dat nog goed, omdat ik daar altijd weer aan moet denken als ik een Asana uitvoer die ‘de olifant’ heet. Hierbij sta je op handen en voeten, armen en benen zijn gestrekt. Je kijkt naar voren om je rug te strekken. Je kunt ook lopen in die houding, en dat liet Philippe Barbier, de docent van de opleiding, ons ook doen: Om de boerderij heen, in de sneeuw! Ik zie ons nog achter elkaar door de sneeuw, op handen en voeten. We kwamen ook langs de keuken, waar zijn vrouw in de pan met soep stond te roeren. Ze grapte er later over, dat ze er wel wat circusolifanten tussen had zien lopen; die liepen op hun achterbenen!
Door die olifant, de andere Asana’s en een ochtendwandeling waren we ’s middags zo moe, dat we protesteerden voor de volgende sessie. We konden echt niet meer mediteren! Philippe riep: ‘Okee, allemaal naar de slaapzalen: tien minuten Pratyahara! Dan de volgende sessie!’
Dat hadden we geoefend. Ik ging op mijn bed liggen en ging voelen, kijken, luisteren – van binnen. Probeerde ook te ruiken en proeven van binnen. Alle zintuigen naar binnen afstemmen brengt ook het energetisch lichaam dieper in het fysiek lichaam, waardoor je energie wordt opgeladen. De truc is, om het bewust te blijven doen, anders val je natuurlijk gewoon in slaap. Daarom is wat ervaring met meditatie wel vereist. Na die oefening konden we fris weer aan de slag!
Je kunt het ook doen als zittende meditatie-oefening, en als je er geoefend in raakt, kom je vanzelf in de volgende fases van meditatie. Dan is het fijn, een object of plaats van meditatie te hebben: je kunt je aandacht naar binnen brengen in je spirituele Hart, in het midden van je borstkas. Of in je hoofd; vanuit je derde oog naar binnen, naar het middelpunt van je hoofd.
Je kunt daar een mantra herhalen, of naar de stilte gaan.

Hier is een link naar de yogaschool van Ajita (Philippe Barbier), het Instituut voor Raja Yoga in Ilpendam:
http://www.xs4all.nl/~rajayoga/index.htm

Hier is een beschrijving van de houding waarin je begint naar de Olifant:
http://www.yogajournal.com/poses/2490

Zonlicht

Gisteren kwamen voor mij twee werelden bij elkaar: de wereld van de yogalessen en die van de taal - en inburgeringsklassen. Dit was mogelijk omdat Combiwel, een van mijn werkgevers, de inburgeringscursisten graag gratis wilde laten kennismaken met de activiteiten in de buurtcentra.
En zo stond ik yogales te geven voor 5 islamitische vrouwen! Vier ervan zouden waarschijnlijk nooit gekomen zijn als het niet in hetzelfde buurthuis was als hun taallessen, door de zelfde juf, en gratis. Dat waren alvast drie drempels weg. Eentje zat wel op hete kolen, want ze had thuis niets aangekondigd: "Mijn man gaat denken: waar blijft ze?!"
Even stil zitten, voel hoe je zit, voel de grond, voel je adem. Al die dingen die ik een paar keer per week zeg, maar dan wat eenvoudiger vanwege de taalbarriere. Voor sommigen is het een ware revolutie om een uur de tijd te nemen om jezelf beter te gaan voelen. Ze vonden het leuk, en wilden volgende week wel weer!
Deze week in de yogalessen deden we een meditatie waarbij je je voorstelt dat er hoog boven je hoofd een zon staat te stralen. Je laat het zonlicht door je heen stromen, eentueel naar plekken die dat nodig hebben.
Je kunt dit verder uitbreiden en bedenken naar wie je dit licht zou willen laten stromen. Laat het dan stromen vanuit die zon door je hoofd, je ruggengraat, en vanuit je Hart naar die persoon, die je in gedachten voor je ziet.
Het licht is intelligent, dat vertelde ik ook aan een jonge vrouw in een van de yogagroepen die voelde hoe het warm werd in haar buik, waar ze af en toe problemen heeft door stress. Het licht weet waarheen het moet stromen en wat het moet doen!
Een andere vrouw vertelde me dezelfde week dat ze 's ochtends door haar rug was gegaan en toen ze besefte dat ze haar werk toch echt moest afzeggen, was gaan liggen. Ze ademde naar de pijnplek toe en de volgende dag kon ze weer aan het werk! Ik heb zelf veel van dat soort ervaringen , en weet dan ook dat het vaak wel, maar ook heel vaak niet werkt - Karma weetjewel......
Maar toch het proberen waard.
Fijne week,
Ineke.

Magere Brug Yoga

Jullie yogajuf stond in de krant!
Het was een heerlijke dag, zonnig maar niet te warm. Autoloze zondag! En: Global Mala dag. Dat is een dag dat wereldwijd yogascholen een open les geven, op donatiebasis voor een zelf te kiezen goed doel.
Een Amsterdamse Yogaschool, Svaha Yoga, had samen met het tijdschrift Yoga Magazine een open les georganiseerd op de Magere Brug.
Daar stond ik, tussen nog ongeveer 130 yogi’s en yogini’s. Helaas had ik een beetje hoofdpijn. Toen de tiende zonnegroet werd ingezet, dacht ik: ik sla er eentje over. Iedereen ging weer in de hond-met-het-hoofd-omlaag-houding, en ik bleef staan. Ogen dicht. Even het bloed uit mijn hoofd laten zakken. Eerst nog even in Anjali Mudra (de handen samen tegen het borstbeen). Toen gewoon, de handen langs mijn lichaam. Ik dacht nog wel aan de fotografen, die 20 meter voor me, achter de docente stonden met een man of 5. Een fotogeniek moment, dacht ik nog. Deed even mijn ogen open. Flits,flits,flits. Gauw weer dicht. Pas de week erop, in de Paroolbijlage, stond de foto. Ik staand, in een zee van mensen in Adho-Mukha-Svanasana.

De foto is van Evert Elzema. Dankjewel Evert!


Voor een demonstratie van de zonnegroet:
http://www.poweryoga.nl/pages/anim1.html

Aan het eind van de les werden we in een ademoefening geleid, de nadi-shodana-pranayama.
Dit is een ademoefening om de ademwegen te reinigen, de hersenhelften met elkaar in balans te brengen en een uitstekende voorbereiding op meditatie.

nadi-shodana-pranayama:
Zit ontspannen rechtop. Leg je linkerhand op je knie. De rechterhand gebruik je om afwisselend het linker – en rechterneusgat af te sluiten.
Begin met de top van je middelvinger op je derde oog te leggen; het punt tussen de wenkbrauwen. Sluit met je duim je rechterneusgat af, en adem dan eerst uit, dan in, door de linker.
Dan sluit je met de ringvinger het linkerneusgat af, maak de rechter vrij en adem uit en in.
Let op: altijd uit - in aan de ene kant, dan uit - in aan de andere kant. Dus niet in - uit!
Ga door in je eigen ademtempo, maar maak de adem wel zo diep als je kunt, met andere woorden: maak je longen helemaal leeg en ook weer helemaal vol.

Voor gevorderden: Tel tijdens het inademen tot 8, houd 4 tellen vast, adem 8 tellen uit, houd weer 4 tellen vast.
Daarna ga je heerlijk de Stilte in.

meditatiecursus woensdagavond

De meditatiecursus begint weer, en wel op 30 september van 21.00 tot 22.00 uur.
Plaats: mijn yogazolder, Haarlemmermeerstraat 135 / I hoog aanbellen.
Kosten: 108,- voor 10 lessen. Je krijgt de oefeningen op papier mee naar huis.
Voor inlichtingen en opgave: mail savitriyoga@hotmail.com .

Ademen

Allemaal weer terug van vakantie?
Ik heb een heerlijke zomer gehad. Ik herinner me bijna alleen zonnige dagen, en voor mijn gevoel duurde de vakantie máánden.
Halverwege de vakantie deed ik een meditatieweek in Duitsland met de spirituele school waar ik al jaren bij zit. Er worden altijd veel mantra’s gezongen, vaak in het Sanskriet, soms ook in andere talen; Arabisch, Latijn, of zelfs Maori.
Tijdens één van de eerste sessies zongen we een Hebreeuwse mantra, eindigend op het woord Chim, wat zoiets betekent als Geest, of leven, of adem, of levensadem. In de stilte na het zingen kun je dan blijven concentreren op de mantra, of de stilte in gaan.
Nou had ik net de eerste nacht in mijn tentje doorgebracht en dat was geen feest geweest, dus ik had zowel moeite met wakker blijven als met concentreren. In plaats van bij de mantra, ging ik daarom maar met mijn aandacht naar mijn ademhaling, zoals we tijdens de yogalessen ook vaak doen.
Nu doe ik die ademmeditatie al jaren in de groepen, omdat het voelt als een fijne basis -meditatie, die je ook overal kunt doen. Maar ik heb altijd geweten, dat ik hem nog nooit echt had begrepen.
Maar daar in Duitsland, begreep ik het ineens! En dan niet een intellectueel begrijpen maar echt voelen en weten wat je nou eigenlijk zit te doen als je ademt.
Onze adem verbindt ons niet alleen met de vierkante meters om ons heen, waar we de lucht in en uit ons lichaam duwen. Het verbindt ons met de hele wereld. Met de grassprietjes en de vogels, met de palmen en de walvissen. En vooral met elkaar, en de hele atmosfeer. Toen begreep ik dat woord Chim: de Geest, de Spirit. Ademen als een heilige handeling, die je leven lang voortduurt. En dat het een absoluut voorrecht is, te mogen leven en ademen op deze planeet Aarde.

Ik moest ook denken aan een boek, dat ik thuis in de kast heb staan. Het heet: de mannen van de maan, en het bestaat uit interviews met de astronauten die daadwerkelijk voet op de maan gezet hebben. Ik las het jaren geleden, en wat me toen trof: Eén voor één vertelden ze dat het niet de maan zelf was, die de meeste indruk op ze had gemaakt. Het rondlopen op die maan was mooi, leuk, het doel waarvoor ze waren gekomen. Maar het meest onder de indruk waren ze van de blik op de Aarde vanuit de raket, vanuit de ruimte. De Aarde van die afstand was toen nog nooit echt gezien. Die prachtige blauw-groen-witte draaiende bol met water, lucht, en leven. Ons thuis.
Enkele astronauten vertelden ook, dat dit gevolgen had gehad voor hoe ze de aarde en het leven vanaf toen zagen. Eentje was zich gaan bezighouden met milieu en natuur, wat indertijd zeer vooruitstrevend was. Een ander had zich bekeerd en was helemaal in de Heer. Weer een ander was lezingen gaan geven om mensen meer bewust te maken van onze rol op de planeet. Die hele ervaring was, kortom, een soort van spirituele initiatie voor ze geweest; een nieuwe stap in hun ontwikkeling.

Je hoeft niet naar de maan om tot innerlijke transformatie te komen:
Zit stil, rechtop, ontspannen.
Voel de beweging van je adem in je buik: inademend zet je buik uit, en uitademend voel je hem weer naar binnen gaan. Volg de lucht zoals die in – en uit stroomt. Laat alle andere gedachten zolang los, breng telkens je aandacht terug naar je adem. Houd op de achtergrond het idee dat je adem je verbindt met de hele atmosfeer en alles wat erin is.

Met zonnige groeten,

Ineke.

Hey Krishna

Tijdens de yogalessen houd ik ervan om een meditatieoefening in te leiden met een verhaaltje.
Een van mijn favoriete verhalen is het volgende.
Een vriend van me, laten we hem Ed noemen, was naar India gegaan om de ashram van zijn goeroe te bezoeken. Hij deed klusjes in de ashram, hing aan de lippen van zijn leraar, en ontving al snel initiatie.
Helaas werd hij ziek, erg ziek. En tegelijk met hem was een baby in de ashram ziek, het kind van een Nederlands stel. Ed en de baby hadden flinke diarree. De vader van de baby wist raad, die had homeopathie bestudeerd. Baby en Ed kregen zijn middeltjes.
Maar het ging niet over. De baby stierf. Dat schudde Ed wakker: hij besloot zich in het plaatselijke ziekenhuis op te laten nemen.
Ziekenhuizen in India zijn wat anders opgezet dan hier; Ed moest zijn eigen medicijnen halen bij de apotheek in de stad, want er was geen familielid dat iets voor hem kon doen. Meermalen liet hij zijn verzwakte lijf in een riksja hijsen voor weer een fles antibiotica. Terug in het ziekenhuis kreeg hij dat via een infuus toegediend.
Maar nog ging het niet over. Ed woog inmiddels minder dan 50 kilo, en begon in en uit bewustzijn te zweven. Vriend en vijand werd één, hij zag terug op zijn leven en hij begon afscheid te nemen.
Intussen was zijn ziekte zo pijnlijk en naar geworden, dat hij zijn geliefde Krishna smeekte om hem óf beter te maken, óf te laten sterven; hij wilde en kon zo niet verder meer.

De afscheidsbrief aan zijn ouders was al op de bus, toen hij op de gang een stukje papier zag liggen met de afbeelding van Krishna er op. Misschien een lege verpakking van wierook. “Heilig afval” noemen ze dat daar, een afbeelding van Krishna gooi je niet zomaar tussen de andere vuilnis, daar zijn rituelen voor. Ed pakte het op en keek op de achterkant. Er stond een tekst, een mantra:

Hey Krishna
Pahimamnatha
Kripayatmagatam kuru

Hij nam het mee naar zijn bed en pakte zijn gitaar. Hij begon er een melodie op te maken. Geen flauw idee wat het betekende, maar de mantra bleef zo goed repeteren in zijn hoofd.
Met de mantra nog in zijn bewustzijn viel hij in slaap.
De volgende ochtend werd hij wakker en wist met absolute helderheid wat hij moest doen om beter te worden. Een yoghurtklysma. De bacteriën in de yoghurt zouden zijn darmwand beter maken en dan zou hij weer vocht kunnen opnemen.
Hij riep de verpleegster en vroeg om een yoghurtklysma. “Is goed,” zei de verpleegster en vertrok. Uren later was er nog niets gebeurd. Ed bleef om een yoghurtklysma vragen, net zo lang tot ze het voor hem regelden.
Twee dagen later liep hij rond het ziekenhuis, hij was weer beter. Alleen moest hij nog wat aansterken. Een oud mannetje bij hem op de zaal wist daar wel wat op: in de ziekenhuistuin groeide een soort paardenbloem, daar moest hij het groene blad van eten, dat zat vol met de mineralen die hij nodig had.
Drie dagen later zat hij in het vliegtuig terug naar Nederland.
Wat betekent nou die mantra?

Oh Krishna,
Bescherm mij,
Geef me je genade.

De schoonheid van het verhaal zit hem voor mij in het enorme effect van de devotie die Ed in het zingen van die mantra legde. Zijn hele ziel en zaligheid, zijn hart en hoofd en creativiteit, alles stopte hij er in. Als we op die manier een mantra kunnen uiten, dan geeft dat, wat we aanroepen, een onmiddellijke respons. Of misschien is het nog simpeler: de devotie die we voelen, is zelf de respons. Er is weinig mooiers dan te voelen hoe de energie uit je hart stroomt en zich verbindt met alles en iedereen. Dat is yoga: verbondenheid, eenheid. En het begint met de energie in je hart: liefde, devotie, vergeving, toewijding. Liefde is een eerste voorwaarde om iets te betekenen op het spirituele pad.
“Zonder liefde ware ik schallend koper, of een rinkelende cimbaal,” zo staat het in het Nieuwe testament.
Als je zelf aan het einde van je leven staat en terugkijkt, dan kun je hopelijk terugkijken op een betekenisvol leven. En betekenis hebben alleen die episodes, die in het teken staan van liefde.

Purna - Volmaaktheid

Afgelopen week liet ik bij de yogalessen een mantra horen, gezongen door Deva Premal.

Dit zijn de woorden:



OM – Purnamadah Purnamidam

Purnat purnamudachyate

Purnasya Purnamadaya

Purnameva 'vashisyate



de betekenis:

'Dit is volmaakt, dat is volmaakt, want volmaaktheid komt uit het volmaakte voort. Als je iets volmaakts van het volmaakte afhaalt, is het nog steeds volmaakt.'

('Volmaakt' kun je vervangen door 'oneindig'.)



Na het luisteren naar de mantra deden we een korte meditatie op het woord 'volmaaktheid'. Voor mij was dit ook een experiment, ik had het niet eerder gedaan. Het woord gaf mij een diepe rust en het gevoel, dat alles in orde is. Er waren meer mensen die dit zo voelden.
Het woord 'volmaakt' is wezenlijk anders dan 'perfect'.
'Perfect' suggereert dat er iets verbeterd moest worden voordat het goed was. 'Volmaakt' betekent af, klaar, voldaan, er hoeft niets meer. Het is afgerond.

meditatiecursus en yogaworkshop

Houd deze site in de gaten als je geïnteresseerd bent in een meditatiecursus of yogaworkshop.
In oktober start weer een meditatiecursus, details volgen nog.
Momenteel houd ik een enquete onder mijn cursisten voor het thema van de volgende workshop. Ook via deze blog kan je reageren. Heb je een idee voor een workshop, of wil je de enquete invullen? Mail dan naar savitriyoga@hotmail.com

Onze Vader

Gisteren heb ik met een groep van mijn spirituele school gemediteerd in Bloemendaal, net als elke week. Deze keer hebben we een mantra gezongen die voor mij heel veel betekent. Het zijn de laatste woorden van het Onze Vader, maar dan in het Hebreeuws:

Atoh (want van) U
Malkuth (is het) Koninkrijk
Ve Gedulah de Liefde
Ve Geburah de Kracht
Le-Olam (tot in) Eeuwigheid
Aume-en Amen.

Waarom dit veel voor mij betekent?
Misschien helpt het als je weet dat ik het Onze Vader tot ver in de puberteit elke dag moest opzeggen voor het avondeten. Dat ik me al vanaf ongeveer mijn tiende afvroeg, waarom eigenlijk. Wat was de betekenis van dit gebed? En waarom waren wij Christen? En als ik in Bhutan geboren was, zou ik dan Boeddhist zijn en iets heel anders bidden? En als ik was geboren in Tunesie, was ik dan Moslim? Als ik zo nadacht, vond ik de keuze voor het Christendom eigenlijk een heel willekeurige. Ik kende immers de heilige boeken van andere religies niet, hoe kon het dan een keuze zijn? En als alle godsdiensten het er over eens waren, dat er een God is, en dat je lief moet zijn voor elkaar, wat is dan het probleem?

Maar als ik dan ging bidden, dan wilde ik het wel met aandacht doen. Zodoende begon ik na te denken over de betekenis van de woorden.

Dat woord Eeuwigheid fascineerde me. Hoe kon iets zonder einde en zonder begin zijn? Ik werd een beetje duizelig als ik probeerde, het me voor te stellen. Alsof je in een spiegelhuis staat tussen twee spiegels in, en probeert te zien dat er achter je spiegelbeeld nog een spiegelbeeld is, en daarachter nog een. Dat lukt een paar spiegelbeelden ver, maar dan houdt het toch op. Je kunt het weten, maar niet echt begrijpen of zien.
Mijn nieuwsgierigheid bracht me er een paar jaar later toe, de kracht van mantra's te onderzoeken.

Na 23 jaar mantra meditaties merk ik, dat ik gevoeliger ben geworden voor de klanken en de woorden.
Atoh : niet alleen het U uit het Onze Vader, maar een alles overkoepelende aanwezigheid van genade, schepping, bestaan. Het transcendente.
Malkuth : Koninkrijk wil zoveel zeggen als: de geschapen wereld, het fysieke bestaan, met alles wat daarin is: de elementen, de mineralen, de planten, dieren, de mensen. De dans van de dolfijn en de geboorte van een ster. Een huilend kind in een vluchtelingenkamp en een boswandeling. Hoe de bloemen weer boven de grond komen in de lente en hoe een orkaan over het land raast. Onze mogelijkheid tot groei en ervaring op dit ondermaanse en de genade die dit inhoudt: een kans op evolutie van jouw eigen Ziel. En zo komen Atoh en Malkuth bij elkaar: het U laat zich kennen door de vorm die wij eraan geven in het Koninkrijk.
Ve Gedulah : de liefde, de heerlijkheid, het mededogen, de devotie, de vergevingsgezindheid, de genade. Alles wat ik heb gekregen in dit leven wat me heeft gemaakt tot wat ik ben. Van de pestkoppen op de basisschool tot de diepste meditatie-ervaring: alles is genade, alles is me gegeven, alles is een cheat naar het volgende level.
Ve Geburah : de Kracht, is ons eigen vermogen om vorm te geven aan ons bestaan. Waar Gedulah is wat ik in het verleden kreeg, is Geburah dat, wat ik nog te geven heb. Die kracht, dat scheppende vermogen, is ook wat ons onderscheidt van lagere levensvormen: de vrije wil.
Le-olam, de eeuwigheid, het oneindige, volgt daar logisch op; de Liefde is onmetelijk, de Kracht is oneindig. De liefde en de kracht laten zich niet begrenzen, want ze komen van de Bron ofwel dat, wat we God noemen.
Aume-en rondt het af. Terug naar je eigen midden. De stilte van waaruit alles is ontstaan.
Na het zingen bleef het Aume-en ofwel het Om van de yogi’s in mijn oren nagonzen. De klank van de schepping, de klank van genade.
En zo is het zingen van deze mantra een heel andere ervaring dan het opzeggen van het Onze Vader met de geur van kippensoep in je neus. Maar waarschijnlijk zou ik niet tot het zingen van mantra's gekomen zijn zonder het geprevel boven die soep.

mediterende apen

Biologisch antropoloog Barbara King beschrijft in haar boek " de spirituele aap" verschillende anekdotes over spiritueel lijkend gedrag bij apen.

Zo observeerde ze eens een groep apen, die regelmatig als groep naar een bepaalde waterval gingen, om zich daar te wassen. Ze werden dan helemaal wild en spatten elkaar nat, gilden en deden alles wat je verwacht van apen.
Op zeker moment hadden ze er dan genoeg van, en gingen zitten opdrogen in de zon.
Tegen zonsondergang waren ze droog en zaten dan stil naar de rood kleurende horizon te kijken.

Ik kan me levendig voorstellen hoe dat eruit ziet, een groep mediterende apen. De haren van hun vacht zachtjes wapperend in de wind, hun ogen knipperend tegen de zon. Ze zitten dicht bij elkaar. Even geen zin om te dollen, te vlooien, te springen, te rennen. Gewoon Zijn. Stil.

Mijn oma noemde dat: schemeren. Als ik bij haar logeerde, wilde ik altijd de lamp aan doen zodra ik het te donker vond om te lezen. "Doe maar niet, even schemeren," zei ze dan. Als kind begreep ik dat niet zo erg, nu doe ik het zelf als ik tijd heb.

Zouden kleine aapjes ook nog rondrennen terwijl de groten mediteren?
In het dagelijks leven merk ik, dat ik niet vaak genoeg de tijd neem om te schemeren. Druk, druk, druk, je weet wel........... En toch, als ik die tijd wèl neem, lijkt het minder druk te worden. Minder druk in mijn hoofd, maar ook minder druk in mijn bezigheden. De uiterlijke wereld is tenslotte een afspiegeling van hoe je je voelt.

Zen en de kunst van het lavalamp-staren

Mijn dochter werd door Sinterklaas verblijd met een lavalamp. Ik geloof dat ik er nog meer pret van heb dan zij.
In het weekend zet ik hem aan als ik weet, dat ik nog een paar uur thuis zal zijn. De was onderin moet namelijk smelten door de hitte van de lamp eronder, en dat neemt soms wel een paar uur.
Dan neem ik plaats, het liefst als de was begint te smelten en er eerst nog wat luchtbelletjes opstijgen voordat de was in grote en kleine blobs omhoogkomt. Eindeloos lijkt het te duren voordat ook de laatste stukjes was onderin gesmolten zijn. En zal die grote blob zo opstijgen dat hij helemaal van onder tot boven reikt? En die bovenin, zal die weer gaan dalen voordat er een nieuwe opstijgt? En zal die ene die nu opstijgt gaan versmelten met de lava bovenin, of zal die bovenin dan alweer gezakt zijn? En raken ze elkaar, zodat ze vervormen op weg naar hun bestemming, of glijden ze gracieus langs elkaar heen? Kijk, nu zijn er wel vijf kleintjes tegelijk!
Dat is één manier om ernaar te kijken. Een andere manier is wat ik de Zen manier noem: Zonder verwachtingen, verlangens of wensen, maar met acceptatie en bewondering voor de schoonheid ervan.
Het is vermakelijk om te zien hoe mijn bewustzijn heen en weer gaat tussen die twee manieren van kijken. Het is duidelijk dat de eerste manier een soort onrust oproept: Je wilt dat er iets gebeurt, en dan gebeurt het niet. Of wel, en dat geeft dan weer een ander soort onrust, die we vreugde noemen. Om die reden oefen ik mezelf in het kijken op de Zen manier. Het lijkt minder betrokken, afstandelijker. Maar dat hoeft het niet te zijn. Acceptatie en bewondering zijn ook betrokkenheid, alleen verbind je je ego er niet mee.
Mijn yogadocent van de opleiding die ik in de jaren ’80 deed, Philippe Barbier, raadde ons op zeker moment aan, te oefenen met mediteren door te kijken naar een olieschilderij: misschien ken je ze nog, met zand en olie tussen twee plaatjes glas, en dan omdraaien zodat het zand weer onderin zakte. Je kon er hele landschappen in zien.
Op die manier leer je, verandering te beschouwen en accepteren. Veel mensen zijn bang voor verandering, terwijl dat toch de essentie is van het leven. Het is ons eigen scheppend vermogen, onze vrije wil, die vorm geeft aan ons leven. Het lijkt soms lastig, dat anderen daar ook mee bezig zijn en soms op een manier die de jouwe in de weg lijkt te staan. Om dat te gaan accepteren, oefen ik mezelf ook in het verkeer: rustig blijven als je wordt gesneden door een snotjongen op een scooter, of als je voor een rood licht met je fiets staat te wachten tussen de uitlaatgassen.
Zen en de kunst van deelnemen aan het Amsterdamse verkeer - daarover misschien nog eens een volgende keer.

Imre Vallyon

fijne links:

www.spiritualiteit.beginthier.nl

en nog eentje: http://www.soundinglight.com/
of voor het Nederlandse taalgebied: http://www.fhl.nu/

Deze laatste twee zijn de sites die verwijzen naar het werk van mijn spiritueel leraar, Imre Vallyon.

Onlangs is zijn levenswerk, een vierdelig boek, bekroond met een prestigieuze prijs in Nieuw-Zeeland. Het boek heet: Heavens and Hells of the Mind. Hieronder het persbericht, geen woord gelogen:

Het esoterisch meesterwerk ‘Heavens and Hells of the Mind’ van auteur en spiritueel leraar Imre Vallyon ontving in Nieuw-Zeeland de Ashton Wylie Award, in het genre ‘Mind, Body and Spirit’. Het boek werd bekroond vanwege ‘de bijzondere diepgang en reikwijdte van dit veelomvattende werk over het mysterie van het menselijk bewustzijn en de spirituele, religieuze wijsheid der eeuwen.’ Yoga, Zen, Soefisme, oosterse en westerse mystiek, de wetenschap van mantra, alsmede esoterische psychologie - de essenties van de oude wijsheden van Oost en West komen samen in dit 4-delige boekwerk. Het beschrijft op diepgaande en veelomvattende wijze de spirituele realiteit en de plaats van de mens in de kosmos. Niet alleen biedt het boek inzicht en kennis over uiteenlopende esoterische onderwerpen, ook praktische handreikingen en oefeningen betreffende meditatie en een spirituele levenshouding komen ruimschoots aan bod. Nooit eerder verscheen een boek met zoveel gedetailleerde esoterische kennis en metafysische en transformatief-psychologische inzichten in heldere taal. Een baanbrekende esoterische encyclopedie voor de spiritueel geïnteresseerde in de 21e eeuw.
Zie www.fhl.nu en gratis downloads van hoofdstukken uit het boek op www.soundinglight.com >> library >> samples.

Het licht spat van de pagina's af en het inspireert me zodra ik het opensla.

Een aanrader!

Yantra workshop
Schilderen naar je centrum
Mediteren vanuit je centrum
Met Ineke Spoelstra
In de Hippe Heks, Amsterdam
28 februari 2009

Wat is een yantra?
Yantra’s zijn universele symbolen die bestaan uit cirkels, driehoeken, lotus – en stervormen. Een zelfgeschilderde yantra is een krachtig object voor meditatie en innerlijke transformatie.
Een yantra is een afbeelding die jou kan helpen, je af te stemmen op een ander soort bewustzijn. De symbolen spreken de taal van de onderbewuste geest, die de boodschap doorgeeft aan het bewuste denken en functioneren.
Yantra’s zijn ontstaan uit het bewustzijn van yogi’s en zieners die, in hun meditatie op aspecten van het Goddelijke, visioenen hadden, die ze alleen in deze vorm konden communiceren aan anderen. Door nu naar een yantra te kijken, of er een te schilderen of te visualiseren, verbind je jouw eigen bewustzijn met de bron van waaruit de yantra is ontstaan.
Misschien ken je het woord mantra. Een mantra werkt met klank, een yantra werkt met vorm en kleur op je bewustzijn in.

Verloren kennis
Veel kennis over yantra´s is verloren gegaan. Zelfs in India lijkt het verworden te zijn tot ritualisme, terwijl het bedoeld is als een manier om je bewustzijn te transformeren. Ook de boeken die in het Nederlands en Engels te koop zijn op dit gebied benaderen het ofwel als een soort alternatief knutselproject, ofwel als een onderdeel van Indiase rituelen ofwel als kunsthistorie. Ook is er veel spraakverwarring: een yantra is niet het zelfde als een mandala!
Van mijn spiritueel leraar, Imre Vallyon, heb ik geleerd hoe je het beste kunt mediteren met een yantra.

Deze workshop
In de workshop in de Hippe Heks gaan we eerst allemaal de yantra tekenen. In deze workshop schilderen we allemaal dezelfde yantra, dit versterkt de energie. Veel van het materiaal hoef je niet mee te nemen; alleen een eigen vulpotlood en gum is handig. (vulpotlood maximaal 0.5 dikte)
Na het tekenen volgt het schilderen.
Na het schilderen leer ik je, hoe te mediteren op de yantra. Dit vereist namelijk een speciale techniek die verder gaat dan alleen maar ernaar kijken. Ik weet van geen andere plaats in Nederland waar je deze techniek kunt leren.
Voor de lunchpauze is het fijn als iedereen iets meeneemt om te delen met elkaar.
De workshop duurt van 10.30 tot 14.00 uur, mogelijk iets langer.


Inlichtingen en opgave
Je kunt je opgeven bij de docente :
Ineke Spoelstra.
Telefonisch: 020 – 617 17 42
of mobiel: 06 – 155 614 98.
Of per e-mail:
savitriyoga@hotmail.com
Je kunt ook meer informatie vragen langs deze wegen.
Je inschrijving is geldig vanaf het moment van betaling én opgave. Betalen kan door storting op postbank 408431 ten name van
T.M. Spoelstra te Amsterdam.
Kosten bedragen € 45,- . Dit is inclusief materialen. Maximum aantal deelnemers: 8.
Na opgave ontvang je per e-mail een bevestiging met routebeschrijving naar de Hippe Heks.